تحریک تخمک گذاری

در بکارگیری روش های کمک باروری (ART) یکی از اقداماتی که معمولاً انجام می شود تحریک تخمک گذاری جهت بدست آوردن تعداد مناسب تخمک با کیفیت بالا می باشد. برای تحریک تخمک گذاری داروهای متعددی وجود دارد. متداولترین و شایع ترین دارو در تحریک تخمک گذاری کلومیفن سیترات میباشد.

در مواقعی که سطح استروژن و گنادوتروپین ها (FSH و LH مترشحه از هیپوفیز) طبیعی است ولی اختلال در تخمک گذاری وجود دارد مثل افراد مبتلا به PCO، کلومیفن سیترات داروی مناسبی برای تحریک تخمک گذاری می باشد. درمان کلومیفن سیترات از روز سوم تا هفتم یا پنجم تا نهم سیکل قاعدگی با دوز 50 میلی گرم روزانه (یک قرص) شروع می شود و برای بررسی وضعیت فولیکول ها، در روز دهم سیکل (در صورت شروع درمان در روز سوم) و یا روز دوازدهم سیکل (در صورت شروع درمان از روز پنجم) سونوگرافی انجام می شود.

در صورت رسیدگی فولیکول ها به اندازه مورد نظر ( 20-18 میلی متر) با تجویز آمپول HCG زمان تخمک گذاری تعیین می شود.

بهترین زمان نزدیکی برای باروری یک الی دو روز حوالی تخمک گذاری است. معمولاً این درمان سه الی پنج دوره تکرار می شود. احتمال حاملگی پس از سه دوره درمان با کلومیفن سیترات 85% و پس از پنج دوره 99% می باشد. از داروهای دیگر تحریک تخمک گذاری HMG می باشد.

HMG به طور طبیعی از ادرار خانم های یائسه تهیه می شود و حاوی FSH و LH می باشد. هدف از درمان با این دارو، افزایش سطح FSH تا بالای مرز لازم جهت تحریک رشد تخمدان می باشد و زمانی که قطر 4-2 عدد فولیکول نهایی به بالای 12 میلی متر رسید دوز دارو کاهش می یابد.
 از داروهای دیگر تحریک تخمدان آگونیست های هورمون رهاکننده گنادوتروپین ها (GnRHa) می باشد. آگونیست های GnRH مانع LH surge خودبخودی شده و پاسخ دهی فولیکول ها، میزان باروری، لانه گزینی و در نهایت میزان حاملگی به ازای هر سیکل را افزایش می دهد.
FSH صناعی (ریکامبینت) انسانیگونالF از داروهای دیگر تحریک تخمک گذاری می باشد و نسبت به گنادوتروپین های ادراری، توانایی بیشتری دارد. الگوی درمانی این دارو مانند HMGاست و به صورت عضلانی و زیر جلدی مصرف می شود.