اپیدمیولوژی و عوامل خطر
نوع اول این سرطان که مسوول حدود 85-75 درصد از مواردبیماری است در زنان جوانتر و وافع در حول و حوش یایسگی که دارای سابقه ی تماس بااستروژنهای بلا منازع درونزا یا برونزا هستند.
نوع دوم کارسینوم اندومتر در زنانی رخ می دهد که در انان هیچ گونه منبعی برای تحریک استروژنی اندومتر وجود ندارد.تاکنون چندین عامل خطر در مورد سرطان اندومتر شناخته شده اند.
در زنان نولی پار این خطر 3-2 برابر زنان دارای سابقه حاملگی است.ناباروری و سابقه قاعدگیهای نامنظم در نتیجه ی سیکلهای فاقد تخمک گذاری(قرار گرفتن دراز مدت در معرض استروژن بدون پروژسترون کافی) میزان خطر را افزایش می دهد.
یایسگی طبیعی اگر بعد از 52سالگی رخ بدهد خطر سرطان اندومتر را به اندازه 4/2 برابر زنانی که یایسگی انان قبل از 49 سالگی رخ داده است افزایش می دهد.
خطر سرطان اندومتر در زنان دارای 50-21پوند اضافه وزن به اندازه سه برابر و در زنان دارای بیش از 50 پوند اضافه وزن بهاندازه 10 برابر افزایش پیدا می کند.
عوامل دیگری نیز که سبب تماس استروژنی دراز مدت می شوند(مانند سندروم تخمدان پلی کیستیک و تومورهای عملکردی تخمدان) با افزایش خطر سرطاناندومتر همراه هستند.استفاده از درمان جایگزینی استروژن بدون پروژستینها در دوره یایسگی خطر سرطان اندومتر را 8-4 برابر افزایش می دهد.
هیپرپلازیهای اندومتر از نظر بالینی حایز اهمیت هستند چون ممکن است سبب خونریزی رحمی غیر طبیعی شوند- با تومورهای استروژن ساز تخمدان همراه باشند-ناشی از درمان هورمونی باشند وقبل از سرطان اندومتر یا همزمان با ان رخ بدهند.
در بیمارانی که در انان در بیوپسی اندومتر و یا در نمونه کورتاژ هیپر پلازیاتیپیک کشف می شود در صورت انجام هیسترکتومی تقریبا در 43-25 درصد موارد کارسینوماندومتر (معمولا با تمایز خوب) به طور همزمان وجود دارد.
غربالگری سرطان اندومتر
سونوگرافی ترانس واژینال رحم و بیوبسی اندومتر نیز پر هزینه تر از ان هستند که به عنوان تستهای غربالگری مورد استفاده قرار گیرند.
ویژگیهای بالینی
علایم
کارسینوم اندومتر در اکثر موارد در دهه های ششم و هفتمزندگی و در سن متوسط 60 سالگی رخ می دهد این سرطان در 75 درصد موارد در زنان بالی50 سال اتفاق می افتد.
تقریبا 90 درصد زنان مبتلا به کارسینوم اندومتر به عنوانتنها شکایت بروز کننده بیماری دچار خونریزی یا ترشح واژینال هستند.
گاهی نیزخونریزی با هماتومتری یا بیومتری همراه است که سبب ترشح چرکی از واژن می شود .این یافته اغلب با پیش اگهی بدی همراه است.کمتر از 5 درصد زنانی که در انان سرطان اندومتر تشخیص داده می شود بی علامت هستند.
خونریزی غیر طبیعی در حول و حوش یایسگی یا پس از یایسگی همواره باید جدی تلقی شود و حتی در صورت خفیف یا غیر مداوم بودن با روشهای مناسبمورد بررسی قرار گیرد.
هیستروسکوپی-سونوگرافی ترانس واژینال یا هر دو ممکن است ابزار کمکی مفیدی برای شناسایی پولیپ های اندومتر باشند.
نشانه ها
در معاینه فیزیکی بندرت نشانه خاصی از کارسینوم اندومتراشکار می شود اما چاقی و و هیپرتانسیون از عوامل سرشتی شایعی هستند که در همراهیبا کارسینوم اندومتر دیده می شوند.
تشخیص
بیوبسی اندومتر از طریق اسپیراسیون در مطب اولین مرحله درارزیابی بیماران مبتلا به خونریزی غیر طبیعی رحمی یا موارد شک به پاتولوژیاندومتری است.صحت تشخیصی بیوپسی اندومتر در مطب در مقایسه با یافته های بعدی دردیلاتاسیون و کورتاژ(D&C) یاهیسترکتومی در حد 98-90 درصد است.
لوله های پلاستیکی باریک نسبتا ارزان قیمت هستند اغلبمیتوان انها را بدون تناکولوم مورد استفاده قرار داد سبب کرامپ رحمی کمتری میشوند(این امر منجر به افزایش "پذیرش" بیماران می شود) و در بیش از 95 درصدموارد در گرفتن نمونه های بافتی کافی موفقیت امیز هستند.
پاپ اسمیر-تست تشخیصی غیرقابل اعتمادی است زیرا نتایج این تست فقفط در 50-30 درصد بیماران مبتلا به سرطاناندومتر غیر طبیعی هستند.
سونوگرافی ترانس واژینال ممکن است روش کمکی مفیدی در کنار بیوبسی اندومتر برای بررسی خونریزی های غیر طبیعی رحم و انتخاب بیماران برای تستهای بعدی باشد.
یافته هایی مانند ضخامت بیش از 4 میلی متر اندومتر توده پولیپویید اندومتر و یا تجمع مایع در داخل رحم نیازمند بررسی بیشتر هستند.